Modern hayatın getirdiği stres ve belirsizlikler, kaygı bozukluklarını artıran en önemli etkenlerden biri haline gelmiştir. Ancak kaygı seviyemizi artıran bir diğer önemli faktör, çoğu zaman farkında olmadan benimsediğimiz alışkanlıklardır. Psikologlar ve zihinsel sağlık uzmanları, günlük yaşantımızda fark etmeden yaptığımız bazı alışkanlıkların, kaygıyı tetiklediğini belirtiyor. Bu yazımızda, bilinçsizce yaptığımız ve kaygı seviyemizi artıran 4 hatalı alışkanlığı ele alacağız. Bu alışkanlıkları tanımak, kaygınızı yönetmenize yardımcı olabilir.
Günümüzün vazgeçilmezi olan sosyal medya, bağlantılarımızı güçlendirmek ve bilgiye hızlı ulaşmak açısından faydalı olsa da, aşırı kullanımı kaygıyı artıran bir alışkanlık haline gelebilir. Sosyal medya platformları, sürekli olarak diğer insanların yaşamlarını gözlemleme fırsatı sunar. Ancak bu durum, kişisel kıyaslamalara yol açar. Özellikle de diğerlerinin "mükemmel" görünen hayatlarını izlemek, kendi yaşamlarımızda eksik veya yetersiz hissetmemize neden olabilir. Bu tür kıyaslamalar, kaygı düzeyimizi artırarak depresyon gibi daha ciddi ruhsal sağlık sorunlarına yol açabilir.
Ayrıca sosyal medya, sürekli bir haber akışı sağlayarak bilinçaltımızda bir kaygı durumu oluşturabilir. Günlük yaşamın karmaşası içerisinde, sürekli olarak güncel haberleri takip etme isteği, ruhsal sağlığımıza zarar verebilir. Bu yüzden sosyal medya kullanımınızı sınırlamak ve belirli zaman dilimlerinde kullanmak, kaygınızı azaltmaya yardımcı olacaktır.
Bir diğer yaygın alışkanlık ise tamamlanmamış görevlerin sürekli zihnimizde dönmesidir. Modern yaşamın getirdiği yoğunluk, yapılması gerekenleri sürekli olarak düşünmeyi hiç bitmeyen bir döngü haline getirebilir. Yapılacaklar listemizdeki maddeleri tamamlamamak, zihnimizde bir tür yük oluşturur ve bu yük, kaygı seviyemizi artırabilir. Yaptığınız her işin tamamlanmamış olması, zihinsel bir karmaşaya yol açar ve bu da kaygının artmasına neden olur.
Bu sorunu çözmek için etkili bir listeleme yapabilir, günlük veya haftalık hedefler belirleyebilirsiniz. Bu hedefleri aşamalı olarak tamamladıkça kendinizi daha iyi hissedecek ve kaygı seviyenizi düşüreceksiniz. Aynı zamanda, zamanınızı planlayarak görevlerinizi önceliklendirmek, zihinsel yükünüzü hafifletecektir.
Kaygı, çoğu zaman olumsuz düşüncelerle beslenir. Kendimizi tekrarlayan olumsuz düşüncelere kaptırmak, kaygıyı artıran önemli bir alışkanlıktır. "Başarısız olacağım" veya "benim için iyi bir şey olmayacak" gibi düşünceler, zihnimizde yer edinerek sürekli kaygı duyma ihtiyacını artırabilir. Negatif düşünceler, bildiğimiz gibi gerçekliğimizi biçimlendiren bir etkendir ve bu nedenle kendimizi bu tür düşüncelerden uzak tutmalıyız.
Bu durumu kırmanın en iyi yolu, pozitif düşünce teknikleri uygulamaktır. Kendinize yönelik olumlu cümleler kurmak veya olumlu görselleştirme tekniklerini kullanmak, zihin yapınızı değiştirebilir. Aynı zamanda, meditasyon veya mindfulness (farkındalık) teknikleri de olumsuz düşüncelerden uzaklaşmanıza yardımcı olabilir.
Mükemmeliyetçilik, çoğu zaman başarıya giden bir yol olarak görülse de, beklenmedik bir şekilde kaygıyı artıran bir alışkanlık haline gelebilir. Kendimize yüksek standartlar koymak ve bu standartları karşılamadığımızda duyduğumuz kaygı, mükemmeliyetçiliğin bir sonucudur. Her şeyin mükemmel olması gerektiği düşüncesi, stres ve endişe seviyemizi ciddi şekilde artırabilir.
Bu durumu aşmak için, mükemmel olmadığımızı kabul etmek önemlidir. Hataların, öğrenme sürecinin bir parçası olduğunu ve mükemmelin aslında ulaşılması zor bir hedef olduğunu unutmamalıyız. Hedeflerimizi güncelleyerek daha ulaşılabilir hale getirmek, kaygı seviyemizi düşürmenin en etkili yollarından birisidir.
Sonuç olarak, kaygıyı artıran bu alışkanlıkları tanımak, ruh sağlığımız üzerinde olumlu etkiler yaratabilir. Sosyal medya kullanımımızı sınırlamak, tamamlanmamış görevler yerine organize olmak, olumsuz düşüncelerden uzak durmak ve mükemmeliyetçiliği bırakmak, zihinsel sağlığımızı korumak için önemli adımlardır. Unutmayın, kaygıyı yönetmek, sağlıklı bir yaşam için atılacak en önemli adımlardan biridir.
